Fantasypedia
Advertisement
Mapaimp

Mapa Imperium

Imperium – fikcyjna kraina ze świata Warhammera. Wzorowana jest na średniowiecznym Świętym Cesarstwie Rzymskim Narodu Niemieckiego.

Imperium to największa kraina Starego Świata. Rządzona jest przez Imperatora i składa się z dziesięciu prowincji (niegdyś dwunastu). Od północy graniczy z Morzem Szponów i Kislevem, od wschodu i południa - z Górami Krańca Świata, a od zachodu - z Górami Szarymi i Bretonią. Tereny Imperium stanowią teren ciągłego najazdu Chaosu. Sprawa jest o tyle utrudniona, że wciąż rosną w tym miejscu ogromne połacie lasów - znakomitego schronienia dla różnego rodzaju plugawych stworów. Nie jest to jednak jedyne zagrożenia. Zwykły obywatel moze obawiać się nawet ataku od wewnątrz. W tajemnicy działają przeróżne kulty plugawych bóstw, Chaos zbiera żniwo, tak iż Łowcy Czarownic nie dają sobie nawet rady. Wokół szerzy się korupcja. Na szczęście ludzie wciąż potrafią przeżyć w tym świecie.

Imperium stanowi sojusz odrębnych krain połączonych polityką i rolą Imperatora. Często między prowincjami wybuchały walki.

Historia[]

Historia Imperium jest niezwykle bogata. Przed ponad dwu i półtysiacem lat, na terenach Starego Świata mieszkały elfy i krasnoludy. Po wojnie między ich rasami, większość elfów odpłynęła za morze usiłując odeprzeć atak ich mrocznych pobratymców, a krasnoludy zamieszkały w górach. Wtedy też pojawiły się pierwsze ludzkie plemiona. Były one niezwykłe słabe, atakowane wciąż przez bestie Chaosu. Brakowało im silnego przywódcy. W tych czasach narodził się człowiek, który wkrótce miał zmienić oblicze tego świata. Zwał się on Sigmar - syn wodza plemienia Unberogenów.

Pierwszym jego osiągnięciem, było uwolnienie krasnoludzkiego króla Kurgana Żelaznobrodego, porwanego przez orków. W podzięce król ofiarował mu swój runiczny młot Ghal Maraz czyli Rozbijacz Czaszek, a wkrótce symbol Imperium.

W krótkim czasie Sigmar Młotodzierżca na czele Unberogenów prowadził swój lud do zwycięskich walk przeciwko zielonoskórym. Zapał i odwaga młodzieńca dodawały mu sojuszników i coraz kolejne plemiona dołączały do jego armii, wyplewiając bestie Chaosu z lasów. Był to zalążek Imperium.

Finałem walk była bitwa na Przełęczy Czarnego Ognia. Sigmar wraz z wodzami ludzi i ze sprzymierzonymi wojskami krasnoludów stanęły na przeciwko ogromnej hordzie orków. Mimo przewagi liczebnej, zielonoskórzy przegrali walkę i zostali zmuszeni do wycofania się. Po wspólnym zwycięstwie, ludzie i krasnoludy zawarły pakt wzajemnej przyjaźni, który twa niezmiennie do dziś. Kurgan podarował Sigmarowi piękną koronę ze szczerego złota. Był to symbol władzy, gdyż Sigmar przyjął tytuł Pierwszego Imperatora. Przez pięćdziesiąt lat Młotodzierżca zdołał zebrać liczne plemiona i zmienić w wielkie mocarstwo.

Brak tymczasowego zagrożenia ze strony Chaosu spowodował, że liczba ludności znacznie wzrosła. Powstawały nowe miasta i sieci transportowe, dzikie ziemie powoli stały się ucywilizowane. Stary już Sigmar wciąż był dobrym wojownikiem. Wraz z wojskami oczyszczał ziemię z niedobitków goblinów i innych potworów. Uznał w końcu, że czas zrzec się korony i wyruszył do Karaz-a-Karak, by po raz ostatni odwiedzić swojego przyjaciela Kurgana Żelaznobrodego. Dalej ślad po nim zaginął. Po nim nie było zastępcy. Sigmar chcąc uniknąć wojny domowej, kazał wybrać z między siebie kolejnego Imperatora. W końcu ziemie plemienne zmieniły się w prowincje rządzone przez elektorów.

Czasy elektoratu[]

System władzy elektorskiej utrzymuje Imperium w pokoju. Po odejściu Sigmara wybierali między sobą jego następcę. Aktualnie stosuje się jednak ogólnie przyjętą praktykę, że Imperatora wybiera umierający władca. Jeśli jakis elektor wyrazi sprzeciw, wówczas zbiera się narada i zarządzają głosowanie. Elekcja bywa przeprowadzana również wtedy, gdy nie ma ustalonego jednego władcy. W historii dwa razy zdarzyło się, że Imperator został oskarżony o fałszerstwo i pozbawiony władzy.

Poza dziesięciorgiem Książąt-Elektorów, prawo głosu przysługuje również wysoko postawionym ludziom. Nie mogą jednak zostać Imperatorami, gdyż nie mają tytułu elektora. Obecnie głos taki posiada Wielki Teogonista Sigmara i dwoje Arcylektorzy Świątyni tegoż boga, a także Ar-Ulryk i Starszy Krainy Zgromadzenia. W Reiklandzie utrzymanie trony było możliwe dzięki głosom sigmarytów. Ar-Ulryk wysuwa często zarzuty, że to Światynia Sigmara uzurpuje władzę (Ar-Ulryk składa głos na elektora Middenlandu). Starszy Krainy Zgromadzienia, ziem niziołków głosuje zwykle na następce wskazanego przez umierającego Imperatora.

Wiek Trzech Imperatorów i rządy Magnusa Pobożnego[]

Kandydat musi zjednać sobie przychylność wszystkich elektorów. W przeciwnym razie skutki są opłakane i może dojść do wydarzeń z roku 1152 KI, gdy po zabójczej śmierci Mandreda wybuchła wojna między Stirlandem i Talabeklandem. Po krwawym konflikcie Imperatorką ogłosiła się Otilla i Talabekland przestał brać udział w elekcji. W Imperium rządziło dwóch władców. W 1547 roku z kolei elektor Middenheimu ogłosił się Imperatorem. Stwierdził, że pochodzi z prostej linii od Mandreda. Ten okres czasu został nazwany Wiekiem Trzech Imperatorów. Dobijającym wydarzeniem było nieuznanie przez Wielkiego Teogonistę koronacji Magritty z Marienburga.

Do ok. 2360 roku Imperium było miejscem walk o władzę. Niegdyś wielkie mocarstwo pełne bohaterskich walk z Chaosem, obserwowało jak ich potomkowie zabijają się między sobą. Osłabione Imperium stało się doskonałym celem najazdów orków i terenem walk z wampirami.

Potężny najazd Chaosu zniszczył kislevskie miasto Praag i rozpoczął oblężenie stolicy. Gdy wydawało się, że to koniec Imperium (Kislev stanowił przedpole ataków z północy), pojawił się pewien arystokrata z Nuln. Zwał się Magnus Pobożny, był wielkim fanatykiem nauk Sigmara, mimo to zdołał uzyskać wsparcie Ar-Ulryka i zawarł sojusz między prowincjami. Zebrawszy imperialną armię przerwał oblężenie Kislevu. Po tym zwycięstwie Magnus został ogłoszony Imperatorem i z zapałem ruszył do odbudowy Imperium. To on zakazał polowań na magów i założył przy pomocy elfickiego Arcymaga Kolegia Magii w Altdorfie. Stał się jednak wrogiem dla wyznawców Ulryka.

Wojny z Wampirami[]

Na wschód od Stirlandu leży Sylvania. Miejsce to cieszy się niezwykle złą sławą. Większość terenu to puste wzgórza i jałowe równiny, oraz potworny, zimny wiatr. Mało który rycerz odważy się spędzić noc w pobliżu starych zamczysk. Nieliczne wioski w nocy barakadują się i cichną. Sylvania bowiem to ziemia nekromantów i istot o których nikt nie chciałby słyszeć.

Podczas Geheimnisnacht w 2010 roku, hrabia Vlad von Carstein na szczycie wieży Drakenhof, odmówił inwokację z kart Dziewięciu Ksiąg Nasha. Zew tej okrutnej magii spowodował, że trupy zaczęły wychodzić spod ziemi. Dla Trzech Imperatorów był to początek walki z wampirami, trwającej ponad 122 lata.

Armia Sylvanii ruszyła w stronę Talabeklandu. Było to potworne wojsko ożywieńców, szkieletów, zombi, chłopów i wampirów. Obrona Talabeklandu, poległa w pobliżu Brodu Essen. Jeńców Vlad kazał zabić i stworzyć nowe jednostki dla swojej armii. Hans Schliffen będąc również w niewoli, wpadł w szał widząc brutalną śmierć swoich podwładnych. Z mieczem w ręku rzucił się na Vlada i ściął mu głowę. Chwilę potem został rozszarpany przez sługi hrabiego. Carstein jednak przeżył i pojawił się nietknięty.

Drugi raz został zabity podczas walki z Jerekiem Krugerem Wielkim Mistrzem Zakonu Białego Wilka. Wojska grafa Middenheim zniszczyły armię Sylvanii. Po kilku miesiącach odnaleziono pozbawione krwi zwłoki Krugera, położone u stóp Góry Ulryka. Pod Bluthof Vlad został ścięty Runicznym Kłem i przebity kopiami. Jednak trzy dni później wziął udział w masowym ukrzyżowaniu jeńców. Przy moscie Bogenhafen Carstein został rozerwany przez kulę z działa. Jego załoga została chwilę potem wybita, a wioska wycięta w pień. W 2051 roku zastępy von Carsteinów oblężyły Altdorf. Nawet najeżone palami fosy nie mogły powstrzymać tych żywych trupów. Vlad przedstawił propozycję - służba za życia lub po śmierci. Dostojnicy chcieli, żeby przyjęto te warunki. Jednak Wielki Teogonista Wilhelm III dostał podobno wizję od samego Sigmara. Złodziej imieniem Felix Mann miał zakraść się do zamku Vlada i ukraść jego złoty pierścień w zamian za darowanie kar. Misja powiodła się dzięki zaniedbaniu straży przez Carsteinów.

Podczas bitwy pod Altdorfem, własną walkę miał Wilhelm. Walczył na szczycie wieży z samym Vladem. Śmiertelnie ranny rzucił się z wampirem prosto na pal. Von Carstein pozbawiony mocy pierścienia zmarł tym razem prawdziwie. Od tego czasu na czele hord nieumarłych stawali różni książęta. Byli niekiedy kompletnymi szaleńcami, a niektórzy genialnymi dowódcami znającymi dogłębnie sztukę nekromancji.

Taką osobą był Manfred von Carstein. Wykorzystując spory w Imperium, w 2132 r. rozniósł w pył kilka armii imperialnych. Ruszył na Altdorf pewien zwycięstwa. Na jego drodze stanął wówczas Wielki Teogonista Kurt III z księgą Liber Mortis. Wypowiedział inkantację Wielkiego Uwolnienia i Manfred został zmuszony do odwrotu. Wielka armia imperialna rozbiła hordy nieumarłych, a książe Stirlandu zabił ostatecznie Manfreda podczas bitwy na Bagnie Fenn i zajął całą Sylvanię , uznając ją jako zdobycz wojenną i włączając ziemię wampirów w skład swojego księstwa .

Prowincje i miasta[]

Początkowo było dwanaście prowincji. Solland został zniszczony podczas najazdu orków pod wodzą Gorbada Żelaznego Pazura, aktualnie te ziemie zostały włączone do Wissenlandu. Krainę Drakwald opanowali natomiast zwierzoludzie, a ziemię podzielono między Middenland i Nordland. Natomiast port Marienburg został odłączony przez przekupienie Imperatora Dietera IV.

Aktualnie Imperium składa się z dziesięciu prowincji; położony na południu Wissenland, stolica Imperium Reikland z miastem Nuln i Altdorf, ogromny i niebezpieczny Middenland z miastem Middenheim, równie duży Talabekland z miastem Talabheim, wschodnie prowincje Stirland i Averland, mały Hochland i północne - Nordland, Ostland i Ostermark. Między Stirlandem i Averlandem mieści się również Kraina Zgromadzenia - siedziba niziołków.

Najbogatszymi prowincjami jest Talabekland i Middenland. Posiadają nieproporcjonalnie większą władzę, a dodatkowo przez Talabekland przepływają rzeki Talabek, Stir i Reik, dzięki czemu kraina bogaci się na podatkach od podróży rzecznych. Stirland, Wissenland i Averland to prowincje rolnicze, dzięki dużej ilości żyznych gleb, oraz posiadają rozwinięte górnictwo, przez bliskość do gór. Każdą prowincją rządzą elektorzy wywodzący się z prostej linii od wodzów dawnych plemion. W praktyce jednak wygląda to różnie.

Cechy i ciekawostki Imperium[]

Magia i Łowcy Czarownic[]

Przed czasami Magnusa Pobożnego, ludzie posiadający dar kontrolowania Wiatrów Magii byli powszechnie dyskryminowani i tępieni. Trudno się dziwić, skoro często dochodziło do wybuchów, pożarów, bądź tajemniczych śmierci z rąk niewykształconego Maga. Po czsach Magnusa Pobożnego, ludzi obdarzonych mocą zaczęto transportować do Kolegiów Magii, nim zostaną opętani przez Chaos. Tego zadania często podejmowali sie Łowcy Czarownic. Niestety często dochodziło do tego, iż nieostrożny czarodziej kończył spalony na stosie. Co inteligentniejsi Łowcy Czarownic starali się odnaleźć ludzi obdażonych zdolnościoami magicznymi i wysyłali do któregoś z Kolegiów.

Łowcy Czarownic oprócz tego słyną z tropienia i likwidowania sekt bóstw Chaosu.

Waluta[]

W Starym Świecie monety bije się ze złota, srebra i mosiądzu. Wszędzie będą mieć tą samą wartość. W Imperium przyjęły się nazwy złotej korony (zk), szylinga (s) i pensa (p). Najrzadsze złote monety nie często trafiają do rąk ludzi z niższych warstw, dlatego zdarza się handel wymienny. Kurs wymiany przedstawia się w następujący sposób: i Monety mają na awersie podobiznę Imperatora badź symbol gildii, a na rewersie różne inskrypcje. Często pieniądzom nadaje się żartobliwe nazwy. I tak złota korona w gwarze altdorfskich gangów nazywa się "Błysk", dla Reiklandczyków to "Karl" (od podobizny Imperatora Karla Franza). Szyling dla kupców to np. "Srebrnik", a w gwarze wiejskiej jako "Szlam". Pens to "Szrapnel", albo krasnoludzkie określenie "Żeliwo".

Kalendarz[]

Każda rasa odmiennie postrzega czas i jego liczenie. W Imperium obowiązuje Kalendarz Imperium (w skrócie KI). Początek datowania zaczyna się od Bitwy na Przełęczy Czarnego Ognia.

Ciekawostki[]

  • Symbolem Imperium jest młot Sigmara - Ghal Maraz
  • Pierwszym zakonnikiem był Berndt z Wurtbardu (nawiązanie do św. Bernarda, założyciela zakonu Bernardynów)
  • W Imperium pełno jest nawiązań do prawdziwego świata np. postać Sigmara ma wiele wspólnego z Karolem Wielkim, a atakujący Imperium szczuroludzie mogą przypominać neonazistów
  • W niektórych miastach istnieją gildie skrytobójców, choć wielu arystokratów nie jest z tego słusznie zadowolona
  • Czarna Zaraza podobnie jak średniowieczna Czarna Śmierć zdziesiątkowała mieszkańców i co ciekawsze też była roznoszona przez szczury.

Armia Imperium[]

Armia Imperium opiera się głównie na dużych oddziałach włóczników i halabardników, a czasami nawet szermierzy wspieranych na flankach przez muszkieterów lub kuszników. Stałym elementem armii są wielkie działa, które roznoszą w pył nawet potężne oddziały wroga. Przeciwnik jest stale nękany na swoich flankach przez młodych energicznych Rajtarów lub doświadczonych Kirasjerów zasypujących wrogów gradem kul ze swoich muszkietów. Imperialne Kolegium Inżynierów wspomaga armię swoimi adeptami, oraz potwornymi maszynami takimi jak Piekielnik czy Wyrzutnia Rakiet, a w czasach największego zagrożenia, nawet Czołgiem Parowym bezlitośnie koszącym szeregi wroga. Gdy to nie wystarczy Dzieci Sigmara bronią okute w grube żelazo Zakony Rycerskie. Najpopularniejszymi są Zakon Myrmidii, Zakon Pantery czy Gwardia Reiklandu, której przewodzi Marszałek Imperium. W najważniejszych bitwach uczestniczy sam Imperator oraz jego sztandarowy i gwardzista. Często w starciach walczą magowie z Wielkim Patriarchą na czele, siejąc zniszczenie wśród szeregów wroga. Równie często wojska Imperium wspierają kapłani bitewni, najświetniejszym z nich jest Luthor Huss. Niekiedy Imperium wynajmuje oddziały Psów Wojny.

Advertisement